Strach, lęk, obawa. To takie ludzkie.

 Ktoś boi się wejść do ciemnego pokoju.

 Ktoś inny boi się wrócić do domu, w którym czekają na niego tylko awantury, złość, agresja.

 Jeszcze ktoś inny boi się przed konsekwencjami każdej swojej decyzji, więc nawet najdrobniejszą podejmuje miesiącami, a nawet latami.

 A ja się boję o to co ze mną będzie jak się ta moja samodzielność tu skończy.

Czytałam że podobno

 specjaliści od niektórych technik walki, każą swoim podopiecznym skakać z zawiązanymi oczami z wysoka. „Skacz, ja cię na pewno złapię”.

 Taki skok nie jest prosty. 

Wymaga zaufania do tej drugiej osoby. Bezgranicznego zaufania.

 Zaufania, że tego kogoś tam na dole naprawdę interesuje mój los i kiedy rzucę się w dół, on tam będzie i zadba o moje bezpieczeństwo. 

I nie pójdzie sobie na kawę albo się zdrzemnąć.

Młodzi zapominają po prostu zapominają że trzeba by zadzwonić i zapytać jak się czujesz dziś.

obrazki z sieci

 Przynajmniej zadzwońcie do waszych mam albo do babci , dziadka albo starego ojca...

Zadzwońcie- koniecznie zadzwońcie!!!

Jeszcze jedno z takich postanowień noworocznych...